Petrus-stijl evangeliseren

Ken je die mensen die altijd als eerste hun mond opendoen? Altijd vooraan staan, zich vol vuur inzetten, terwijl jij nog twijfelt of je überhaupt iets durft te zeggen? In de kerk noem ik ze gekscherend de ‘jumpers’…

Ze storten zich onverschrokken in evangelisatie. Ze inspireren ons, maar eerlijk gezegd maken ze ons soms ook een beetje bang (Mattheüs 14:22-33).

Ik zocht naar een mooi Nederlands woord voor jumper, maar vond het niet. Dus houd ik het maar bij dit Engelse woord 😉. 

Wat bedoel ik met een jumper?
Dat zijn mensen die evangeliseren in de Petrus-stijl: gepassioneerd, spontaan en onbevreesd.

Petrus sprong…
✔ uit de boot om Jezus tegemoet te gaan op het water (Matt. 14:22-33)
✔ naar voren en sloeg het oor van een man af bij Jezus’ arrestatie (Joh. 18:10)
✔ van de boot toen hij de Opgestane aan land zag (Joh. 21:7)
✔ overeind en sprak op Pinksteren de menigte toe (Hand. 2)

Zo zijn er ook vandaag jumpers in de kerk: vurige, gepassioneerde evangelisten. Maar laten we eerlijk zijn: de meesten van ons zijn dat niet. We voelen ons vaak klein naast zulke mensen en denken dat zij de “echte” evangelisten zijn.

Toch klopt dat beeld niet. Er waren twaalf apostelen, en Petrus was er maar één. Er zijn méér dan twaalf manieren om Christus te delen.

Jij bent uniek
Het heeft geen zin om een “jumpertje” te spelen als dat niet bij jouw persoonlijkheid past. Maar ontloop je verantwoordelijkheid ook niet door te denken dat de jumpers het wel alleen af kunnen.

Vraag God om jou te laten zien wat jouw eigen manier van evangeliseren is. Hij wil jouw unieke stem gebruiken—precies zoals Hij jou gemaakt heeft.

© Gail Burton Purath

Verlang je naar wat God verlangt?

Heb jij weleens gewenst dat God gewoon zou geven wat je hart verlangt?

Het klinkt heerlijk — maar wat als Zijn plan nog mooier is dan onze eigen verlangens?

Soms wordt Psalm 37:4 gebruikt om te zeggen dat God ons alles geeft wat we maar willen — alsof het een Bijbelse garantie is op voorspoed of het vervullen van onze persoonlijke dromen.

Maar er staat niet alleen: “God zal je geven wat je hart verlangt.” De tekst zegt:

“Verlustig u in de HEERE,
en Hij zal u geven de wensen van uw hart.”
(Psalm 37:4)

En dat maakt een wereld van verschil.

Want wat gebeurt er als we ons werkelijk verheugen in de HEERE, als we ons leven op Hem richten?
Onze eigen, zelfgerichte verlangens beginnen te verdwijnen.

Het Nieuwe Testament verwoordt het zo:

“Werk aan jullie eigen zaligheid met vreze en beven, want het is God, Die in jullie werkt, zowel het willen als het werken, naar Zijn welbehagen.”
(Filippenzen 2:12-13)

Dat “werken aan uw zaligheid” — Hem gehoorzamen, dienen en eren — is onderdeel van ons ons verheugen in de HEERE. En terwijl wij dat doen, werkt God in ons. Hij geeft ons niet alleen nieuwe verlangens, maar ook de kracht om die uit te voeren.

De Bijbel belooft nergens dat God onze zelfzuchtige dromen vervult.

Maar het belooft wél iets veel rijkers: dat wie het kostbare geloof serieus neemt, mag proeven van Gods liefde, Zijn doel met ons leven, en Zijn wijsheid die ver boven ons eigen inzicht uitgaat.

Welke verlangens heeft God in jouw hart gelegd — en hoe helpt Hij je om ze uit te leven?

---

Gail Burton Purath

Origineel: Delighting in God's Desires
Vrij Vertaald door Aritha Vermeulen

Kaïn of een vriend van Job?

Ken je dat? Dat je iets verkeerd hebt gedaan, en je baalt eigenlijk vooral van de gevolgen—maar niet van het feit dát je fout zat. Of andersom: dat je midden in een moeilijke periode zit, en er iemand komt die zegt dat het vast je eigen schuld is. 

Beide reacties doen pijn en missen de kern.

De Bijbel laat ons twee voorbeelden zien van zulke verkeerde manieren van denken.

1. De houding van Kaïn (Spreuken 19:3)
Kaïn werd boos omdat God zijn offer niet aannam. God maakte duidelijk dat hij de keuze had om het goede te doen (Genesis 4:6-7). Toch koos hij ervoor Abel te doden. Daarna vond hij zijn straf te zwaar (Genesis 4:13). Verdriet om de gevolgen, maar geen berouw over de zonde zelf.

Dat denkpatroon zien we nog steeds. Vaak klinkt het: “Ik doe verkeerde dingen omdat mij ook onrecht is aangedaan.” In de moderne psychologie hoor je dit vaak terug. Maar de Bijbel zegt dat ieder mens verantwoordelijk is voor zijn keuzes. Wie kwaad kiest, draagt ook de gevolgen.

2. De houding van Jobs vrienden
Jobs vrienden zagen zijn lijden en concludeerden meteen dat het wel zijn eigen fout moest zijn. Maar Job was onschuldig. Dit patroon gaat ervan uit dat mensen altijd verantwoordelijk zijn voor hun problemen, zelfs zonder bewijs. Net zo onrechtvaardig als dat iemand zou zeggen dat Abel schuld had aan de haat van zijn broer.

God wijst ons een andere weg:

• Waarschuw liefdevol waar iemand bewust in zonde leeft (Psalm 101:3) bij Kaïn mindset
• Troost wie onschuldig lijdt (Romeinen 12:15) bij Job mindset

Zo weerspiegelen we Zijn hart—vol waarheid én vol liefde.

✞ “Vernieuw uw denken” (Romeinen 12:2) — welke houding laat jij door God veranderen?

Gail Burton Purath

Origineel: Two Things that Promote Self-pity or Sorrow

Vrij Vertaald door Aritha Vermeulen

Hoe een klein vogeltje mij wees op een grote God

Stel je voor: je bent nog geen 15 centimeter groot, draagt altijd een zwart petje, en je kunt honderden verstopplekken onthouden. En als je brein vol zit? Dan maak je gewoon plaats voor nieuwe herinneringen.

Zo leeft de koolmees — en ik moet toegeven: soms ben ik een beetje jaloers op dat kleine vogeltje…

Onderzoekers ontdekten dat koolmeesjes in de late zomer en vroege herfst een groter geheugen krijgen. Oude hersencellen met overbodige herinneringen verdwijnen, zodat er ruimte komt voor nieuwe cellen en nieuwe herinneringen. Handig, toch?

Soms zou ik willen dat ik dat ook kon. Dat ik gewoon de nare herinneringen kon wissen — spijt, verdriet, afwijzing, pijn…

Bij ons werkt het werken niet zoals bij koolmeesjes. Maar wie de Heere kent, mag iets ervaren dat nog veel beter is dan een "opgeschoond" geheugen:

1. Vergeving — Als we onze zonden belijden, vergeeft God ons volledig! (1 Joh. 1:9)

2. Liefde en troost — God ziet onze pijn en telt zelfs onze tranen (Ps. 56:9; 2 Kor. 1:3-4).

3. Kracht om verder te gaan — “Ik vermag alle dingen door Hem die mij kracht geeft” (Fil. 4:13; Ef. 6:10).

4. Vrede — Christus geeft ons Zijn vrede als we rusten in Hem en ons richten op wat goed is (Joh. 14:27; Fil. 4:8-9).

5. Hoop — Op een dag zal God alle tranen van onze ogen wissen (Openb. 21:4).

Nee, ik kan mijn geheugen niet "wissen" zoals een koolmeesje dat kan. Maar ik mag leven met de zekerheid dat God alles ziet, alles weet, en mijn verleden, heden én toekomst in Zijn hand houdt.

Grappige weetjes over koolmeesjes 🐦

(waarom deze kleine vogeltjes stiekem geheime superhelden zijn)

1. Brein op zomerstand — In de late zomer groeit hun hippocampus (het deel dat onthouden regelt) tot wel 30% groter.

2. Zaadjes-spionage — Ze kunnen honderden verstopplekken onthouden

3. Slim opruimen — Oude hersencellen maken plaats voor nieuwe, zodat er altijd ruimte is voor vers zaadjes-geheugen.

4. Wintervoorraadmeesters — Eén koolmees kan in de herfst wel duizenden zaadjes verstoppen, verspreid over een enorm gebied.

5. Geen stress — Vergeten ze toch eens een verstopplek? Dan groeit daar gewoon een nieuwe plant. 

En terwijl ik dit allemaal leer over koolmeesjes, besef ik: de God die deze kleine vogels zo wonderlijk heeft gemaakt, geeft nog veel meer om mij dan om het vogeltje. Misschien ken je de Maker van de meesjes nog niet. Maar Hij kent jou wél — tot in elk detail — en nodigt je uit om Hem te leren kennen.

---

Gail Burton Purath

Origineel: 5 Ways God Helps Us Overcome Bad Memories
Vrij Vertaald door Aritha Vermeulen

Wat leerde een vierjarige me over schuld en vergeving?

“Oma, soms gaat mijn hand zomaar daarheen en speelt met die typemachine.”

Hij was pas vier, maar keek me met een ernstig gezicht aan, alsof hij er zelf ook niets aan kon doen. Zijn woorden bleven hangen — niet alleen omdat het aandoenlijk was, maar omdat het me iets liet zien over ons allemaal.

In mijn werkkamer staat een antieke typemachine, waar ik als schrijver erg aan gehecht ben. Toen mijn kleinkinderen klein waren, had ik hun duidelijk gezegd er niet mee te spelen. Ik wist hoe enthousiast en onbezonnen kinderen kunnen zijn, en ik was bang dat hij kapot zou gaan.

Maar die ene dag stond mijn kleinzoon ernaast en zei dat zijn hand soms vanzelf naar de typemachine ging. Het was niet zijn hart dat verkeerd was — nee, het lag zogenaamd aan zijn hand.

Wij mensen zijn daar goed in: de schuld verschuiven, vergoelijken, ontwijken, herdefiniëren. We zien het in onze cultuur, wanneer mensen het duidelijke ontwerp van de schepping ontkennen en trots zijn op schadelijk gedrag. En als we eerlijk zijn… soms zien we het ook in onszelf.

De Bijbel zegt het scherp: “Als wij zeggen dat wij geen zonde hebben, misleiden wij onszelf en is de waarheid niet in ons… Als wij zeggen dat wij niet gezondigd hebben, maken wij Hem tot een leugenaar” (1 Joh. 1:8,10).

Een ernstige waarschuwing — en tegelijk een uitnodiging om eerlijk te worden, voor Hem en voor onszelf. Want voor zijn zonde belijdt, geldt: “Hij is getrouw en rechtvaardig om ons de zonden te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid” (1 Joh. 1:9)

Of zoals Corrie ten Boom zei:

“Als wij onze zonden belijden, werpt God ze in de diepste oceaan, voor altijd verdwenen.”

---

Gail Burton Purath

Origineel: A Four-year-old, an Old Typewriter, a Spiritual Truth
Vrij Vertaald door Aritha Vermeulen