Toen ik Karen leerde kennen, had kanker haar lichaam al ernstig aangetast. Ze was zwak en kwam nog maar af en toe haar kamer uit. Ik woonde zes weken in haar huis, om haar te helpen met de dagelijkse dingen — koken, opruimen, boodschappen.
En ik observeerde haar…
Haar ziekte, die al vijf jaar aanhield, had haar lichaam gesloopt. Maar wat mij raakte, was niet haar zwakte. Het was haar innerlijke rust. Er straalde iets van haar uit. Ze straalde de vrede van Christus. En ze was dankbaar voor de kleinste dingen: een zonnestraal op haar gezicht, een kop thee, een glimlach.
Die weken met haar maakten diepe indruk op me. Ze deed me denken aan de woorden van Jezus in Mattheüs 5:14–16 en Lukas 11:33–36, waar Hij zegt dat Gods kinderen het licht in deze wereld zijn. Een licht dat niet gedoofd wordt door het donker eromheen.
“Als dan uw hele lichaam licht is, zonder enig duister deel, zal het helemaal licht zijn, zoals wanneer de lamp u met zijn stralen verlicht.” (Lukas 11:36)
Karen had een zuiver zicht op God. Niet verbitterd, niet klagend, maar stil vertrouwend. Toen ze enkele maanden later haar Heere van aangezicht tot aangezicht mocht zien, wist ik: haar licht werd niet minder. Het werd helderder.
🌟 Volmaakt, zoals beloofd in 1 Korinthe 13:12.
Zij liet mij zien wat het betekent om werkelijk licht te zijn. Niet luid, niet op de voorgrond, maar zacht en helder — in het donker. Wat een getuigenis.
Gail Burton PurathOrigineel: The Light Within
Vrij Vertaald door Aritha Vermeulen
Stil van.
BeantwoordenVerwijderenDank je wel, Aritha, voor het vertalen van dit blogje.
Spreekt ook mij erg aan.