Ik besefte dat de voorganger niet gewend was om met een vertaler te spreken want hij stopte bijna niet om de vertaler te laten spreken.
😞 Bij ging dat (vaker dan ik toe wil geven) net zo. Ik gaf anderen in persoonlijke gesprekken maar weinig ruimte.
Je snapt wel wat ik bedoel - je wilt Christus delen, dus begin je je kleine verhaal af te draaien zonder te pauzeren en zonder oog te hebben voor iemands achtergrond. Soms zelfs zonder te vragen hoe het met iemand gaat .
Goede prediking met vertaling houdt in dat je soms even moet stilhouden en (wachtend) luisteren. Voor een goede persoonlijke getuigenis geldt hetzelfde.
Eigenlijk is het in persoonlijke gesprekken vaak beter om te beginnen met het stellen van een vraag zodat je weet hoe je gesprekspartner zich voelt en zodat je weet wat hij of zij meemaakt.
En de Geest zei tegen Filippus: Ga ernaartoe en voeg u bij deze wagen. En Filippus snelde ernaartoe, hoorde hem de profeet Jesaja lezen en zei: Begrijpt u ook wat u leest? Maar hij zei: Hoe zou ik dat kunnen, als niemand mij de weg wijst? En hij verzocht Filippus op de wagen te klimmen en bij hem te komen zitten. En het schriftgedeelte dat hij las, was dit: Hij is als een schaap naar de slachting geleid en zoals een lam stemmeloos is bij de scheerder, zo doet Hij Zijn mond niet open. In Zijn vernedering is Zijn oordeel weggenomen en wie zal over Zijn geslacht vertellen? Want Zijn leven wordt van de aarde weggenomen. En de kamerheer antwoordde Filippus en zei: Ik vraag u, over wie zegt de profeet dit? Over zichzelf of over iemand anders? En Filippus deed zijn mond open en, uitgaande van dat Schriftwoord, verkondigde hij hem Jezus. (Handelingen 8:29-35)
God bereidt harten voor. Als we pauzeren, luisteren en goede vragen stellen, worden we soms spontaan uitgenodigd om te delen wat God ons te zeggen geeft.
- Is dit ook jouw manier?
- Geef jij echt om de ander?
- Lees ook: Wat is jouw evangelisatiestijl?
Gail Burton Purath