Ze voegde zich bij onze groep, gebroken, gekwetst, bang. Het was mijn eerste bijbelstudiegroep als nieuwe christen, en hoewel zij een paar jaar jonger was dan ik, ervoer ik haar als een 'volwassene' in het geloof.
Loflied zingen
Ik zal nooit vergeten dat ze spontaan dit loflied begon te zingen aan het eind van onze gezamenlijk gebed:
Tot U, HEERE, hef ik mijn ziel op mijn God, op U vertrouw ik; laat mij niet beschaamd worden, laat mijn vijanden niet van vreugde over mij opspringen. (Psalm 25)
Verdrietig maar vol vertrouwen
Haar man ging openlijk vreemd en schaamde zich daar niet voor, ondanks zijn eerdere toewijding aan Christus. En, net als de psalmist, was haar lied tegelijkertijd bedroefd, hoopvol maar ook vol vertrouwen in God.
En wij voegden ons bij haar in een koor van gedeelde tranen.
En wij voegden ons bij haar in een koor van gedeelde tranen.
Vers 4 en 5 waren haar verzoek:
HEERE, maak mij Uw wegen bekend, leer mij Uw paden.", en ze wankelde niet in het vertrouwen dat in vers tien werd uitgedrukt: "Alle paden van de HEERE zijn goedertierenheid en trouw voor wie Zijn verbond en Zijn getuigenissen in acht nemen.
Wat een voorbeeld! Wat een God!
Ik heb Psalm 25 nooit meer gelezen zonder me haar prachtige lied en haar geloof te herinneren midden in de beproeving. Wat een voorbeeld gaf zij! Wat een God hebben wij, die ons staande houdt in de meest moeilijke omstandigheden.
🎧 Unto Thee o Lord (loflied uit de jaren 70)
🕮 Welk Bijbelgedeelte troost(te) jou?
Psalm 116, de berijmde versie.
BeantwoordenVerwijderenEerst 'ik lag gekneld in banden van de dood' en dan 'och Heer och werd mijn ziel door U gered'.